The Giant Beast That is the Global Economy

அமேசான் பிரைம் வீடியோவில் The Giant Beast That is the Global Economy என்ற ஒரு சீரியல் பார்க்கக் கிடைக்கிறது. தொகுப்பாளர் Kal Penn உலகம் முழுவதும் சுற்றி கறுப்புப் பணம், வர்த்தக மோசடி, போலி பொருட்களின் சந்தை, செயற்கை நுண்ணறிவு, ரப்பர் பொருளாதாரம், ஊக வணிகம், தற்சார்பு பொருளாதார வாழ்வியல் முறை, அகால மரணச் சந்தை சார்ந்த பொருளாதாரம், சர்வதேச நோக்குகூலிச் சந்தை என பலவற்றை அலசுகிறார்.

ஒவ்வொரு அத்தியாயமும் நிறைய உரையாடல்களைத் தெளிவான ஆங்கிலத்தில் பலருடைய பேட்டியுடன் இணைத்து முன்வைப்பதோடு நமக்கு சிந்திப்பதறகும், எந்த மாதிரியான சார்பு எடுப்பது என்பதற்கும் வாய்ப்பு தந்துகொண்டே செல்கிறது.

போலி பொருட்களின் வியாபாரம் என்பது பல்லாயிரம் கோடி வர்த்தகம். இதில் காப்புரிமை, வணிக இலச்சினை தாண்டி “போலச் செய்தல்” (me too products) சந்தையும் அலசப்படுகிறது. அறிவுக்கு எதற்காக காப்புரிமை என்று நாம் கேட்டாலும் அஃது எல்லோரிடமும் இருந்தாலும் பயனபடுத்தும் சிலரே அதை மனிதகுலப் பயன்பாட்டுக்குக் கொண்டுவருகின்றனர், அதற்கு ஒரு விலை இருக்கிறது என்பதாகச் செல்கிறது.

அதில் கள்ள நோட்டுகளை ஒழிக்கிறேன் என்று பண மதிப்பிழப்பு செய்து நாட்டை நாசமாக்கி இதுவரை ஒழித்த கள்ளப்பணம் எவ்வளவு என்றே கண்டுபிடிக்க முடியாத அவலத்தையும் கால்-பென் அலசுகிறார். பணமதிப்பிழப்புக்கு யோசனை கொடுத்த அர்த்தகிரந்தி தலைவருடைய பேட்டியில் நாங்கள் சொன்ன யோசனை வேறு, பிரதமர் செயல்படுத்தியது வேறு அதனால் நாங்கள் அதற்கு பொறுப்பேற்க முடியாது என்று கை கழுவிவிட்ட கேவலமான சம்பவத்தைப் பார்த்தால் தேசபக்தர்கள் ‘அமேசான் அன்இன்ஸ்டால் அந்தோலன்’ என்று புறப்படக்கூடும். Zomato வீடியோ மாதிரி அமேசான் வீடியோ வந்தாலும் வரலாம் 😉

மொத்த உலகமும் ஒரேயொரு வேளாண் விளைபொருளான அதுவும் ஒரேயொரு மரத்தில் இருந்துவரும் பொருளைப் பயன்படுத்துகிறது என்றால் அது இரப்பர் மட்டுமே. இரப்பர் இலைக் கருகல் நோய் இன்று சாகுபடி செய்யப்படும் மரங்களை எளிதாகத் தாக்கும் என்பதால் இரப்பர் மிகப்பெரிய அச்சுறுத்தலில் இருப்பதோடு உலக வர்த்தகத்தை எப்போது வேண்டுமானாலும் உலுக்ககூடும் என்று தெரிகிறது. விமானங்கள்,கார்கள் என அத்தனை சக்கரங்களும் இயற்கை இரப்பர் பால் மூலமே உற்பத்தி செய்யப்படுகிறது.

அப்படிப்பட்ட இரப்பர் தொழிலில் தொடர்ந்து விலை இறங்குமுகமாக இருப்பதையும், தோட்ட உரிமையாளர்கள் மரங்களை அழிப்பதையும் கால்-பென் அலசி ஆராய்கிறார். உற்பத்தி பெரிதாக அதிகரிக்கவில்லை, தேவை என்பது தொடர்ந்து ஏறுமுகத்திலேயே இருக்கிறது, உற்பத்தி செய்யும் நாடுகளோ, பதப்படுத்தும் நிறுவனங்களோ இரப்பரைப் பதுக்கவில்லை எனும்போது எப்படி சர்வதேச விலை குறைகிறது?

இரப்பர் பால் உற்பத்தியாளர் அதைப் பதப்படுத்தும் தொழிற்சாலைக்கு விற்கிறார். அந்தத் தொழிற்சாலையோ டயர் கம்பெனிக்கு அதைக் கச்சாப் பொருளாக விற்கிறது. டயர் கம்பெனியானது சப்ளையர் உடன் ஆண்டு முழுவதும் குறிப்பிட்ட அளவு கச்சா இரப்பரை குறிப்பிட்ட விலையில் வாங்குவதற்கு ஒப்பந்தம் செய்து கொள்கிறது. டயர் நிறுவனங்கள் அடுத்த ஐந்து அல்லது பத்து ஆண்டுகளுக்குத் தேவையான இரப்பரைக் கையிருப்பில் தன்னுடைய குடோனில் வைத்துக்கொள்வதும் வியாபாரத்தில் இயல்பானது.

கச்சாப்பொருள் சப்ளையருக்கும், டயர் நிறுவனத்துக்கும் இடையிலான ஆண்டு ஒப்பந்தம், சப்ளை ஆர்டர், பர்ச்சேஸ் ஆர்டர் போன்றவற்றையும், டயர் கம்பெனி கையிருப்பில் உள்ள இரப்பரையும் சேர்த்து commodity futures market-இல் விற்பனை செய்வது விலையை பாதிப்பதோடு இரப்பர் விவசாயிகளையும் பாதிக்கிறது என்பதை கால்பென் சிறப்பாக நிறுவுகிறார். Futures market-இல் உள்ள நபரின் பேட்டியில் உற்பத்தி, பதப்படுத்தல், டயர் தயாரிப்பு, சப்ளை செயின், டிஸ்ட்ரிபியூசன் என எதிலும் இல்லாமல் பல்வேறு வார்த்தை ஜாலங்கள் மூலமாக அரசாங்க அனுமதியுடன் இரப்பர் வியாபாரத்தில் காசு பார்ப்பதோடு விலை ஏன் குறைகிறது என்றால் மார்க்கெட் கரெக்‌ஷன், அது இது என்று கதை விடுகிறார்.

Rubber blight வந்தால் மொத்த இரப்பர் தொழிலும் அழிந்துவிடுமே அதற்கு எதிர்கால ஊக வணிகர்கள் ஏதாவது தீர்வு வைத்திருக்கிறீர்களா என்றால் அதை Plant doctors பார்த்துக்கொள்வார்கள் என்று நழுவுகிறார்.

தற்சமயம் ஜெர்மனியின் கான்டினென்ட்டல் டயர்ஸ் மட்டுமே நீண்டகால ஆராய்ச்சியின் விளைவாக Dandelion செடி வேர்களை வைத்து மாற்று இரப்பர் தயாரித்து சோதனை முயற்சியில் ஓட்டிக்கொண்டிருக்கிறது. ஒருவேளை இரப்பர் கருகல் நோய் தாக்கி உலகளாவிய சப்ளை பாதிக்கப்பட்டால் கான்டினென்ட்டல் டயர் நிறுவனம் மட்டுமே சந்தையில் இருக்கும். அந்த தொழில்நுட்பத்தை காப்புரிமை பெறாமல் விட்டாலோ, டூபளிகேட் சந்தை அதைப் பயன்படுத்தி காசு பார்த்தாலோ இருபது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக ஆராய்ச்சி செய்தவர்களுக்கு என்ன பலன் என்ற கேள்விக்கான பதிலை கால்-பென் நம்மிடமே விட்டு விடுகிறார்.

அகால மரணத்தின் பின்னால் உள்ள பொருளாதாரம் குறித்தும் கால்-பென் அலசுகிறார். சாலை வடிவமைப்புகள், போக்குவரத்து குறியீடு அமைப்பதில் உள்ள சின்னச்சின்ன மாற்றங்கள் கணிசமான இறப்புகளைக் குறைக்கும் என்றாலும் அதை ஏன் குறிப்பிடத்தக்க அழுத்தம் வருமவரை அரசாங்கமோ, வாகனத் தயாரிப்பு நிறுவனமோ செய்ய முன் வருவதில்லை என்ற உரையாடல்கள் நிறைய யோசிக்க வைக்கிறது.

உதாரணமாக, தவறு யார் மீது இருந்தாலும் சாலை விபத்தில் இறந்த ஒவ்வொரு நபருக்கும் தமிழக அரசு ஒரு இலட்ச ரூபாய் இழப்பீடு வழங்குகிறது (காப்பீட்டு நிறுவனம் வழங்கும் தொகை தனிக் கணக்கு). ஆண்டுக்கு 15000 பேர் சாலை விபத்தில் இறப்பதால் அரசுக்கு 150 கோடி ரூபாய் நேரடி இழப்பு. அதில் பாதிக்கும் மேற்பட்டோர் நேரடி உழைப்பில் ஈடுபட்டுள்ள திறன்மிகு ஊழியர்கள் என்பதால் மறைமுக உற்பத்தி இழப்பு, வரி வருவாய் இழப்பு என சில ஆயிரம் கோடியை தமிழகம் ஆண்டுதோறும் இழக்கிறது.

கோவை மாநகராட்சியில் காவல்துறையினரின் சிறப்பான முயற்சியால் கணிசமான விபத்துகள் குறைக்கப்பட்டதாக புள்ளிவிவரங்கள் நாளேடுகளில் வெளிவந்தன. அதன்படி பார்த்தால் காவல்துறை சிறப்பாக செயல்பட்டிருப்பதாகத் தெரியும். நகர எல்லைக்குள் விபத்து என்பது பெரும்பாலும் வாகனத்தின் acceleration போதும் deceleration போதும் ஏற்படும். நகரம் முழுவதும் குடிநீர் குழாய் பதிப்பதற்காக சகட்டுமேனிக்கும் தோண்டப்பட்ட குழிகள் சரியாக மூடப்படவும் இல்லை, புதிய சாலைகள் அமைக்கப்படவுமில்லை. இருக்கும் குறுகிய சாலைகளைத் தெருநாய்களுடன் சேர்ந்து பாதசாரிகளும், வாகன ஓட்டிகளும் பயன்படுத்துவதால் acceleration, deceleration என்பதெல்லாம் சாத்தியமே இல்லை என்பதால் விபத்தால் ஏற்படும் மரணங்களும் குறைந்துவிட்டது.

ஆக, சாலை விபத்துகள் நகர எல்லைக்குள் குறைந்ததற்கு சாலையே அமைக்காத மாநகராட்சியே காரணம் என்றாலும் காவல்துறையிடமே அதற்கான புள்ளிவிவரங்கள் இருப்பதால் அதை எளிதாக விரும்பியபடி அதிகாரப்பூர்வமாக “வழங்க” முடிகிறது. Darrel Huff எழுதிய How to Lie with Statistics என்ற புத்தகத்தை வாசித்துவிட்டு கால்-பென் வழங்கும் The Death Episode பாரத்தால் அகால மரணங்களுக்குப் பின்னர் உள்ள எண்கள் எளிதாக விளங்கும்.

துபாய், மொரீஷியஸ், கேமன் தீவுகள் போன்ற நாடுகளில் வரி குறைவு என்பதற்காக பதிவு செய்யப்படும் நிறுவனங்கள் உள்ளூர் நபர்களை இயக்குநர்களாகப் போட்டு ஒரு குறிப்பிட்ட தொகையை ஊதியமாக வழங்க வேண்டும். மற்றபடி அவர்கள் நிறுவனத்தின் அன்றாட அலுவல்களில் தலையிட மாட்டார்கள் என்பதோடு நிறுவனத்தின் எந்த தவறுக்கும் பொறுப்பாக மாட்டார்கள். வரி ஏய்ப்புக்கும், கறுப்புப் பணத்தை வெள்ளையாக்கி பல்வேறு பெயர்களில் திரும்பக் கொண்டு வருவதற்கும் உள்ள வழிமுறைகளும், அதனால் அந்த நாடுகளில் உள்ள உள்நாட்டு உற்பத்தியில் எந்த முன்னேற்றமும் ஏற்படாமல் வெறும் நுகர்வு மட்டுமே வளர்கிறது என்ற உரையாடல்களில் நமது நோக்குக்கூலி நினைவுக்கு வருவதைத் தவிர்க்க முடியாது.

Are Rich People Dicks or Do Dicks Get Rich என்ற எபிசோடில் There are a lots of people who don’t seem to be a dicks but still make capitalism work for personal gain and the greater good என்று முடிக்கிறார். வாய்ப்பிருப்பவர்கள் இந்த சீரியலைப் பார்த்துவிட்டு சொல்லவும்.